Galaten 6:14

Maar het zij verre van mij, dat ik zou roemen, anders dan in het kruis van onzen Heere Jezus Christus; door Welken de wereld mij gekruisigd is, en ik der wereld.

Geliefde Gemeente,

Het is gelukkig als de prediking mag opklimmen tot de hoogte van de roemtaal. De preken van de apostel werden gekenmerkt door roem. Hij geeft dat zelf aan in onze tekst. Van een roemende prediking gaat veel uit. Jonge mensen kunnen er jaloers op worden, Gods volk kan erdoor meegenomen worden naar de hoogten en de diepten Gods.

Op die hoogte kon de apostel bijvoorbeeld getuigen dat niets hem kon scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Heere. Op die hoogte klonk het getuigenis dat Gods kinderen meer dan overwinnaars zijn. Het is heerlijk als we eens met ons hart mogen zingen: Gij toch, Gij zijt hun roem, de kracht van hunne kracht, Uw vrije gunst alleen wordt de ere toegebracht.

Zo'n prediking wordt door velen begeerd.

Of toch niet?

Velen van ons zullen een prediking begeren die spreekt over de blijdschap van het geloof. Men verbindt dat dan ook vaak met een streven naar overwinning en zekerheid. Kortom, we zoeken een verloste kerk en een verlost volk. De mensen hebben het in het dagelijkse leven niet makkelijk en daardoor zoeken zij in de kerk bemoediging en blijdschap.

Maar zoeken we het in de goede richting en op de goede manier?

Paulus verbindt zijn roem niet zozeer met de hoogten uit het christelijke leven, maar juist met de diepten van smaad en oneer. Opstanding en hemelvaart, wederkomst en verwachting kunnen de kerk stempelen en men kan daaraan moed en hoop ontlenen. Maar Paulus zoekt in deze tekst juist het absolute dieptepunt, namelijk het kruis.

Een vernederde Christus, een schijnbaar machteloze Verlosser, een Mens, Die door de voorbijgangers werd bespot en gehaat. Een verachte Koning en een verachtelijk Evangelie. En op die plaats roemt nu Paulus.

Dat konden de discipelen zelfs niet toen ze stonden aan de voet van het kruis. Nee, ze hadden zich zelfs fel verzet tegen deze kruisweg, de via dolorosa. Ze zochten een Koning met eer en heerlijkheid. De vrouw van Zebedeus vroeg om ereplaatsen voor haar beide zonen. Daarin horen we de menselijke zucht naar uiterlijke grootheid.

Op die manier willen wij ook opgebeurd en uitgetild worden boven de problemen en de moeiten van het leven. Maar dan kan het zo maar gebeuren dat we onbevredigd de kerk uitkomen. De preek heeft ons niet opgekrikt en bevredigd. We hadden het gevoel dat we bleven zitten bij de ellende en de zonden, die ons leven kenmerken.

Maar luister dan eens naar deze tekst.

Het gaat over de Heere Jezus Christus. Het gaat verder over Zijn smaad en Zijn machteloosheid, om Zijn verachting en bespotting. Iedereen loopt langs Hem heen. Een ieder is als verbergende het aangezicht voor Hem. En juist daar klinkt de roemtaal. Omdat het kruis afdaalt tot de laagte van uw moeiten en zorgen. Deze lijdende Zaligmaker blijkt kennis te hebben van uw diepste klachten. En Hij daalt daarin af om u werkelijk daaruit op te trekken. Zeker zal dat kruis u doen weten hoe diep u gevallen bent. Maar zeker ook zal het u verlossen van uw noden en moeiten. Het zal u, als Gods Geest het toepast en als u het leert verstaan, doen roemen in de hoop der heerlijkheid van de kinderen Gods. Hoezeer ook gesmaad, het is een kracht Gods tot zaligheid. Ik hoop dat het u zo vanmorgen mag vergaan. Laat de apostel in deze tekst u de weg wijzen naar de rotssteen die ons te hoog zou zijn. Wij kunnen daar nooit in eigen kracht komen, maar de Heere heeft de kruisweg gebaand en daar, buiten de legerplaats, zal Sion haar stem verheffen met macht en tot de steden van Juda zeggen: Zie, hier is uw God.

Laten we dat kruis zoeken te verstaan als het middel, als de weg tot de vreugde, tot de roem. Dat gaat door klachten en jammer heen, maar de weg is zeker. Blinden zullen er zelfs niet dwalen; het is de weg voor de verlosten van Sion. Buiten dat kruis leven we in een schijnwereld en maken we van het leven een krampachtige vertoning. Maar door deze Christus is Gods volk een volk van overwinnaars. We vinden in onze tekst:

DE ROEMTAAL VAN HET KRUISEVANGELIE

 
 
het kruis verijdeld

Er ligt een zekere tegenstelling in deze tekst. Dat hoort u al in het woordje "maar”. De apostel voert in deze tekst en in deze brief een bepaalde strijd. Enkele verzen terug tekent hij het leven van predikers, die in de gemeente der Galaten waren doorgedrongen. Hij heeft het over hypocriete voorgangers die een schoon gelaat willen tonen.

Het is nodig dat we de achtergrond van zijn conflict met de Galaten nader toelichten. In hoofdstuk 3 hoort u dat het om een ernstige zaak gaat: "Uitzinnige Galaten, wie heeft u betoverd dat gij de waarheid niet gehoorzaam zijt?” Heel deze brief getuigt van grote verontrusting die Paulus voelde over deze gemeente. Het kwam er op neer dat er een terugval was gekomen van het Evangelie naar de wet. Deze omwenteling was mede bewerkstelligd door Judaistische voorgangers; het waren predikers die sterk sympathiseerden met de wet van Mozes.

Niet dat deze mensen nu volkomen het geloof in Christus afschreven. Zouden zij dat doen, dan zou er spoedig argwaan ontstaan. Daarom kleedde de dwaalleer het geraffineerder aan; het geloof in Christus was wel goed, maar alleen als de mensen zich zouden laten besnijden. Op deze manier werd het Borgwerk van de Zaligmaker afhankelijk gesteld van iets in de mens. We kunnen ook zeggen dat het Evangelie vermengd werd met wettische leringen. Het thema wet en Evangelie beheerst heel deze brief. Uit alles blijkt dat Paulus deze koerswijziging in de gemeente heel hoog opneemt.

Onmiddellijk voorafgaande aan onze tekst spreekt Paulus over de dwaallaars die als eis stelden dat de Galaten zich zouden laten besnijden.

Waarom deden zij dat? Op die manier wilden zij ontkomen aan vervolging en smaad( vers 12). Blijkbaar viel het kruis van Christus niet goed bij een groot deel in die dagen. De tegenstand kwam voort de gemeenten destijds vooral uit de hoek van de Joden. Deze zouden zich gevlijd voelen als er een pleidooi gevoerd werd voor de besnijdenis. De dwaalleraren wilden zodoende een openlijk conflict met de Joden vermijden. Bovendien was het kruis ook verdacht bij allerlei mensen die door het Griekse denken waren beïnvloed. Om nu al deze tegenstand te ontlopen, werd er een behoorlijke scheut water bij de wijn gedaan.

U vraagt zich misschien af of Paulus maar niet beter over deze zaak had kunnen heenstappen. Er bleef toch nog wel ruimte over voor Christus en Zijn genade?

U kunt het ook tegenwoordig van veel kanten horen: laat ook eens iets over je kant gaan. Door iets toe te geven, win je de mensen en krijgt het Evangelie haar kansen. Geen zwart-wit denken alsof je zelf alleen de waarheid in pacht hebt. Wees flexibel en denk genuanceerd.

Het is moeilijk aan te geven hoe we in allerlei zaken moeten handelen. Tact is een goede zaak als deze niet strijdig is met oprechtheid. Zeker zijn er dus zaken waarin je moet geven en nemen. In uw huwelijk hebt u daar natuurlijk wel eens mee te maken gehad.

In de kerk heeft de genoemde tactiek bij velen voet aan de grond gekregen. Er zijn zaken die je op die manier ook best kunt oplossen. Toch moeten we eens goed naar Paulus luisteren. Want er zijn natuurlijk zaken, die vragen om een eerlijke en een rechte behandeling. In hoofdzaken mogen we niet schipperen. De apostel is er zo van overtuigd dat hij zelfs zegt: Al zou een engel uit de hemel u een ander Evangelie brengen dan wat ik u gepredikt heb, dan zij zelfs die engel vervloekt. U bent wel met me eens dat geen Synode zo'n uitspraak zou durven doen. En het kerkvolk zou zich er ook zeker niet bij neerleggen; daar zijn we veel te mondig voor geworden. Zoiets kan volgens velen niet meer in deze tijd.

Paulus echter weet van geen wijken. Er is geen sprake van onderhandelen. Het gaat om de kern van het Evangelie, de gerechtigheid van de Heere Jezus en Zijn eer vragen erom dat elke dwaling die tekort doen aan Zijn Borgtocht, wordt afgewezen. Men zal ongetwijfeld gezegd hebben in die tijd: Gaat het hier nu wel om de plaats van Christus? Het gaat om de besnijdenis en dat sop is toch de kool niet waard? Zo kronkelt de leugen verstikkend om de waarheid. En zeker ook nu worden waarheid en leugen vermengd. Het gaat ook nu om de eer van Christus, als we de vrome mens stellen in de plaats van Christus. Dat kan als we uiterlijke wetswerken roemen en als we alles laten afhangen van bepaalde kenmerken die wij, mensen, zelf gesteld hebben. Het kan ook als we de mens met zijn geloof mengen met het bloed der verzoening. Er leven in deze dagen heel wat onbelangrijke zaken, die het gesprek van de dag beheersen. En Christus blijft daardoor op de achtergrond.

Deze dwaalleraren worden hier door Paulus ontmaskerd als mensen die een schoon gelaat willen tonen naar het vlees. Ze willen met vleselijke maatstaven zelf op de troon blijven en geen gezichtverlies lijden. Een schoon gelaat! Er zijn uitdrukkingen in onze taal, die in de buurt komen van wat Paulus bedoelt. U hoort de mensen wel eens praten over een "uitgestreken” gezicht. Iemand kan zijn gezicht in de plooi houden. Zulke mensen hebben een masker voor. Hun eigenlijke bedoelingen worden niet duidelijk. Bij bepaalde mensen kunnen we soms het gevoel hebben dat ze iets verbergen. Aan zo'n houding moeten we denken bij deze dwaalleraren.

In de Engelse vertaling kunnen we het zo lezen: deze mensen houden een "show”.

Dat laatste woord maakt de zaak plotseling veel duidelijker. Onthutsend duidelijk! We weten allemaal wel wat een show is. U kunt denken aan een showroom, waar auto's getoond worden aan de kopers. Zulke auto's staan er allemaal opgepoetst op. Ze tonen zich op het voordeligst. Het is een genoegen om door allerlei showrooms te dwalen, of het nu om keukens of om auto's gaat. Als je diezelfde auto na weken in het verkeer gebruikt te zijn nog eens ziet, is al het mooi er een heel eind af.

Zo worden er in de mediawereld heel veel programma's als show aangegeven. De showmaster ziet er ook al zo voordelig uit. Alles straalt en schittert aan de mensen van de show.

Maar als de schmink en de make up er af is, zijn het heel gewone mensen. Misschien zelfs zou je soms kunnen spreken over een verlept uiterlijk. Make up tast de natuurlijke schoonheid aan.

Op allerlei wijzen nemen mensen de toevlucht tot het showmodel. Het is daarom niet vreemd dat we dit verschijnsel ook in de kerk vinden. Er zijn showchristenen. Ze willen indruk maken en nemen zodoende hun toevlucht tot geestelijke make up. De Farizeeën waren echt mensen van een schoon gelaat. Ze baden op de hoeken van de straat. Stel u voor. Ze wilden zelfs in hun kleding tonen hoe ernstig zij waren. Maar zijn we allemaal niet geneigd om de buitenkant van ons leven te verluchten met indruk makende versieringen?

De dwaalleraars deden dit door hun prediking. Ze meden daarin alles wat te maken had met smaad en schande. Ze kwamen de hoorders in het gevlei. Het kruis was niet populair en de besnijdenis viel goed bij de mens van die dagen.

We hoeven niet zo lang te zoeken om die neiging ook te vinden bij onszelf. Laten we het betrekken op de prediking, zoals dat toen ook gebeurde. We vragen ons af hoe we de jeugd kunnen vasthouden en zo gaan we ongemerkt een ander soort taal spreken. Wat moeten we doen om de gemeente bij elkaar te houden? Hoe kunnen we een populair Evangelie brengen? We hebben de neiging ontwikkeld om de wereld te winnen voor Christus door in te spelen op de verlangens van de mens van nu.

Maar Paulus zag dat anders. Hij mocht zien dat de mens juist gediend is met het kruis van Christus. Dat schuwde hij niet. Onze eerste hoofdlijn in deze tekst is: het kruis verijdeld. Het wordt verijdeld als we zwijgen over de weerstanden die er leven tegen de vloek van het kruis.

Bedenk dat het kruis te maken heeft met de vloek op onze zonden. Dat het spreekt over de toorn Gods tegen alles wat wij van nature uitwerken. De show verbergt de echte waarheid. Het kan zijn dat onze bevindingen en onze kenmerken over het kruis heen gelegd worden. De ernstige mens kan zich prima handhaven in een optelsom van gestalten. Het staat er goed met je voor als je blijft steken in het spreken en treuren over de zondigheid van de mens, zonder ooit te komen tot de echter verlossing die in Christus is. We mijden het kruis van Christus als we ontkomen willen aan de vloek, waardoor Christus aan het kruis kwam. Er is evenmin plaats voor het kruis als we buiten dat kruis om tot vrolijke christenen geworden zijn, die zichzelf kunnen redden en het leven in eigen hand vinden kunnen. Het kan op zoveel manieren gebeuren. Het gebeurt overal waar we het Woord aanpassen aan de verlangens van mensen.

Gaat u ervan uit dat u en ik een schoon gelaat beminnen. Mensenkennis kan ons helpen om in het gewone leven door de houding en de woorden van mensen heen te prikken en hen te doorzien. Dat kan negatief en positief werken. In het geestelijke leven is er geloofskennis voor nodig om de geesten te onderscheiden. Bij anderen, maar vooral ook bij onszelf. U begrijpt dan dat het hier vooral gaat om echte, authentieke vroomheid. En dat echte is gebaseerd op het kruis van Christus.

Het zou een voorrecht zijn voor een gemeente en voor een gezin als de maskers van ons af zouden vallen en we worden wat we zijn. Dan zijn we allen mensen onder de vloek en dan hebben geen schoon gelaat; o nee, dan zijn we melaats van de hoofdschedel tot aan de voetzool toe. Er is niets geheels aan ons. Dan verstaan we het: Want mijn hoofd is als bedolven, in de golven van mijn ongerechtigheid. Daar worden zondaren verlost van het schone gelaat.

Wat is het erg als de kerk nog steeds indruk wil maken op de buitenwereld. Als we in de gemeente of aan de Avondmaalstafel willen opvallen en de aandacht trekken. U vindt dat met mij ook erg, maar de neiging leeft in ons hart. Smeken we de Heere maar veel om daarvan verlost te worden. Leg uw hart voor de Heere open en vraag of er een schadelijke weg bij u is. Beproef vrij van omhoog, mijn hart dat voor Uw oog, Alwetende steeds open ligt.

Begrijpt u waarom Paulus het opneemt tegen deze dwalingen? Het was regelrechte ondermijning

van de heerlijkheid van Christus. Dus: geen aanpassing in wezenlijke zaken en geen maskers om te bedriegen!

Hierna spreken we verder over

 
 
het kruis verheven

Tegenover de show van de dwaalleer zien we nu de apostel, die zich heeft leren ontdoen van de schmink en de make-up van de show der zonde. Hij is eerlijk geworden. Hij ziet zichzelf in de spiegel zoals hij is. Hij heeft gebroken met de show. Hij leerde roemen in het kruis van "onze Heere Jezus Christus”.

Als er ooit een plaats is geweest waar de show verdween, dan was het wel bij het kruis op Golgotha. Er was geen enkele uiterlijke sier aan Hem Die daar leed en stierf. Een doornenkroon, machteloos doornagelde handen, een bebloed gelaat, naakt en ontdaan van welke bedekking ook maar. Een Mens zonder maskers. Naakt aan het kruis. Is dat de show van de hemel? Nee, maar er is wel schoonheid, er staan wel mensen te roemen bij dat kruis.

We zien dat dit kruis de tegenhanger is van allerlei menselijk vertoon. Het kruis is de regelrechte ontkenning van de show. Hier is helemaal niets meer te vinden dat indruk maakt, althans voor het oog.

Geen sier, geen opsmuk, geen schoonheidssalon. Daarom hing Hij daar ook alleen. Als wij Hem aanzagen zo was er geen gestalte dat wij Hem zouden begeerd hebben. Hij was veracht en wij hebben Hem niet geacht. Hij was de Onwaardigste van alle mensen. Hier is geen schoon gelaat. Hij had die schoonheid wel, maar Hij heeft die schoonheid vaarwel gezegd. "Zijn schoonheid is vergaan, Zijn kroon ligt neergestort, de dagen Zijner jeugd zijn door Uw hand verkort”.

Misschien kunnen we Paulus niet volgen als hij het heeft over de roem in het kruis. Je kunt je misschien nog wel indenken, jongelui, dat mensen aangesproken worden door Jezus, als de Weldoener Die mensen geneest en Zijn liefde uitdraagt. De naam Jezus kan nog wel iets doen, ook nu nog. Dat is dan meestal een Jezus zonder kruis, zonder vloek en smaad, zonder schande en duisternis. Had Paulus het nu gelaten bij de naam Jezus, dan had hij nog wel aanhang gevonden voor zijn preek.

En, als hij gesproken zou hebben over de opstanding, was u en mij dat misschien ook liever geweest. Opstanding en leven, dat zijn begeerde zaken. Maar waarom spreekt hij nu uitgerekend over het kruis, over dat absolute dieptepunt in Jezus' aardse loopbaan? Dat zou toch niemand doen? U praat toch juist liever niet over die tijd toen u door schade en schande moest wijs worden? Maakt Paulus hier het evangelie niet ontluisterend arm en onaantrekkelijk?

Ja, dat moeten we wel toestemmen. Een onaantrekkelijk evangelie. We horen wel eens van predikers, die tienduizenden van mensen trekken doordat zij een welvaartsevangelie brengen. Als je Jezus aanneemt, wordt je gelukkig en heb je succes.

Je kunt je die neiging wel voorstellen?

Bedenk echter wel dat dit kruisevangelie van smaad en eer toch de miljoenen in de hele wereld heeft gebracht tot bekering en vernieuwing van het leven. De apostel zegt elders dat het kruis van Christus de Joden wel een ergernis en de Grieken een dwaasheid is, maar hun die geloven is het de kracht Gods en de wijsheid Gods. Er ligt grond voor roem in het kruis. Roem spreekt van verrukking en verhevenheid, van echte blijdschap. We stellen dus de vraag: Hoe kan deze Man van smarten ooit indruk maken op de mens van nu, die juist zo vatbaar is voor het opgedirkte leven. In de wereld is het net andersom. Men is vanuit zichzelf vol smaad en schande, maar we willen ons oppoetsen en opmaken om toch indruk te maken.

Hoe kan Paulus dat nu allemaal zo zeggen?

Waarom kon hij weglopen bij de theaters van zijn tijd? Dat kon hij omdat hij door de schijn had leren heenzien. Hij mocht leren verstaan dat juist die bloeddruppels een rijke boodschap doorgeven. In de kale aankleding van het kruis zag hij de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat. Hij hoorde bij dat kruishout zingen van de vergeving der zonden en de verzoening met God. Vrede en rust omgaven hen die leerden zien op Christus, met een oog des geloofs. Het kruisevangelie sprak hem van het volbrachte werk. Daar kon hij terecht met zijn onrustig geweten, daar had hij de zware last van zijn schuld mogen verliezen, daar zag hij de Heere Jezus bekleed met het kleed van Zijn koninklijke eer. De bruidskerk mag daar weten dat alles aan Hem, gans begeerlijk is. Waar de wereld leeft van opgeklopte menselijke inbeelding, daar mag de Kerk Christus aanschouwen in Zijn eerlijke betekenis: enerzijds meldt Hij daar uw smaad en mijn zonde en anderzijds biedt Hij u het middel om van de schuld verlost te worden. O zondaar, in uw eenzaamheid en diepe ellende hebt u niets aan een wereld die feest viert op een gemaskerd bal; o nee, u vindt echte gemeenschap en echte liefde als u op Hem mag zien. Daarom kon Paulus roemen in het kruis. Er is voor u een gekruisigde Christus, Die ook u Zijn vriendschap biedt. Zie op Hem en gebruik de bril van het Woord Gods; alleen daardoor ontdekt u de ware schoonheid. Laat het Woord des kruises u brengen tot geloof. Zie op het kruis! Zoals de hoofdman dat deed, die door een blik op Christus aan het kruis kwam tot vrede door het geloof. Dat geloof hebben we altijd weer nodig. Zonder dit geloof kunt u Gode niet behagen. Het is waar dat wij niet geloven kunnen. Maar er gaat kracht uit van deze Christus, Die spreekt en roemt in Zijn diepste lijden. Die zondaren tot Zich trekt, zoals Hij beloofde. Dat gaat niet buiten uw verstand en hart om. Wat zou het uw leven veranderen! U zou daardoor licht zien in de duisternis van deze wereld, u zou verlost worden van allerlei opsmuk zonder waarde. De liefde van Christus dringt ons om u te bewegen tot het geloof.

Geemeente, waar ligt uw roem? Dat is een belangrijke vraag. We kunnen ook zeggen: Wat drijft u en wat maakt u gelukkig? Waar kunt u nu echt van gaan roemen en waar ligt uw echte rust?

De dwaalleraars roemden in het vlees. We hebben daarover gehoord. Mensen van deze tijd zoeken koortsachtig naar iets dat hen kan uittillen boven de dagelijkse sleur. Daaruit spreekt een besef van gemis en ontbering. Wie zal ons het goede doen zien? Dat is de vraag van de massa van nu. Men ervaart elke dag dat er niets is wat echte vrede biedt aan een onrustig hart. Dus krijgt dit woord van Paulus een diepe betekenis. Trekt het u niet aan als een middel om te komen tot de diepste vrede en het hoogste geluk? Dat beleefde de kerk toen ze kon zingen: "Gij hebt m' in het hart meer vreugd gegeven dan anderen smaken in een tijd, als zij van door aardse geluk verheven, bij koorn en most wellustig leven, in hunne overvloed verblijd”.

Maar is dit wel bereikbaar? Zou het met u en met jou ooit zover kunnen komen, dat je op die hoogte van het geloof zou komen? Ik hoor Gods levende kerk klagen over diepten en gemis. Ik hoor hen klagen over hun gemis aan deze roem en zelfs over het gemis van deze blik op het kruis van Christus.

Kunt u niet met deze tekst meekomen? Maar dan moet u nog eens goed en nauwkeurig lezen wat er staat. Er staat niet: Ik roem in het kruis van Christus. Dat doet Paulus wel. Maar hij zegt het anders: Het zij verre van mij..... Hij wenst dat het zo mag zijn en meer en meer zo zal worden. Hij erkent met deze zegswijze dat hij deze hoogte ook nog niet bereikt heeft als een dagelijks voortdurende beleving. Ook hij erkent hiermee dat het met vallen en opstaan gepaard gaat. Hij maakt ook de tijden mee dat er van binnen strijd is en van buiten vrees. Hij kent zichzelf ook als een ellendig mens, die smeekt om de verlossing van het lichaam der zonde. Ook hij zelf zucht in zichzelf, verwachtende de aanneming tot kinderen. Maar het is wel zo, hij weet waar het te vinden is. Hij heeft de schoonheid van de Heere Jezus leren zien en hij heeft de armoede van de wereld doorgekregen. Hij leerde heen zien door alle uiterlijk vertoon. Hebt u dat in beginsel ook leren inzien? Het gaat er niet om of u daar nu altijd geheel uit leven mag; het gaat erom, dat u deze Christus niet onbekend gebleven is. Geef daar een eerlijk antwoord op tussen God en uw ziel.

De wortel hiervan ligt in het besef dat u toch een andere waardeschaal hebt gekregen. Hebben we wel eens eerlijk mogen wegen wie Christus is en wat Hij te bieden heeft? Leg in de ene schaal de rijkdommen van deze wereld en in de andere de parels van groter waarde. Dan hoop ik dat de schaal toch mag doorslaan naar de heerlijkheid van de Heere Jezus. Ondanks alles. Al is het beginsel nog zo klein, maar als u het hebt gezien dan weet u toch echt wel dat u niet meer terug kunt gaan.

Maar dan roepen we u wel op om toch overvloediger te leren roemen in het kruis. Buiten dat kruis kunt u alleen maar zuchten. Daar zijn de psalmen ook mee bekend. Maar zelfs die zuchtende psalmdichters mochten toch meestal, zelfs al in dezelfde psalm, opklimmen tot de hoogte van het geloof. Dat kan alleen als Hij onze roem is, de kracht van onze kracht.

Onze derde gedachte:

 

het kruis beleefd

Wat Paulus tot nu toe over het kruis van Christus heeft gezegd, zullen wij als christenen in zekere zin wel beamen. We weten dat het kruisevangelie behoort tot de kern van het Christendom. Toch is het de vraag of u er ook werkelijk mee instemt.

De dwaalleer die de ronde deed onder de Galaten, spreekt ons misschien meer aan dan de woorden van de apostel.

Dat zullen we wel merken als we het vervolg van de tekst nog gaan lezen. U kijkt onwillekeurig wat op van dat vervolg? Is er nog wel een vervolg nodig? Alles is nu toch gezegd? Wie roemt in het kruis, heeft het doel toch bereikt?

Luister dan! Wat Paulus nu gaat zeggen in zijn toevoeging kan inslaan als een bom. Is er dan nog meer te zeggen? Zeker, hij gaat nu de consequenties trekken uit die kruisroem. Hij verklaart van het kruis dat daardoor de wereld hem gekruisigd is en hij voor de wereld. Een dubbel gevolg.

Waarom gaat hij het nu over de wereld hebben? Hij doet dat omdat de dwaalleraars de wereld te vriend wilden houden, net als wij. Ze wilden allerlei ongenoegen van mensen ontlopen. Omdat het kruis de vervolging van de wereld met zich meebracht, stelden zij dat onderwerp in de schaduw. Is Paulus dan niet bang voor die vervolging?

Blijkbaar niet. Hij verklaart dat de wereld voor hem gekruisigd is. Hij is ongevoelig geworden voor de wereld om hem heen. Het deert hem niet langer als mensen in de wereld hem veroordelen. Ook dat heeft te maken met het kruis van Christus.

Het kruis is niet alleen een onderwerp voor de binnenkamer of voor de zondag. U verkeert in ieder geval zes lange dagen in de wereld. Zeker in onze tijd kunnen we het maar geducht moeilijk hebben met de wereld. Opvoeden in deze tijd is moeilijk genoeg. De wereld op afstand houden, gaat niet zo makkelijk. In uw gezin niet; in de kerk niet; ook binnen je eigen ziel niet.

Veel christenen zijn tegenwoordig krampachtig bezig met de wereld. De wereld moet bekeerd worden, mensen moeten tot Christus komen. Dat moet zeker, maar u moet wel bedenken dat de wereld zich ook met u inlaat. De tijdgeest wil ook met ons wat doen. De duivel vindt dat we de wereld moeten omarmen.

Dat gevaar lopen we tegenwoordig wel. Die neiging kan ook ongemerkt te maken hebben met onze bekeringsdrang.

Als de Bijbel over de wereld spreekt, wordt meestal het woord "kosmos” gebruikt; een woord dat wij ook wel begrijpen. Het betekent letterlijk: ordening, geordend geheel. Dat was ooit de wereld wel. Maar dat is door de zondeval veranderd. De natuur is van een een duidelijke orde, maar de wereld is erg ongeordend. Door de zonde. De kosmos is tot een chaos geworden. Zo gebruikt Gods Woord het woord kosmos nog steeds om er de wereld mee aan te duiden, de boze wereld dan wel te verstaan. Deze tegenwoordige boze wereld, zo staat er in Galaten 1:14.

Die wereld is voor Paulus gekruisigd. U begrijpt zijn bedoeling. Het kruis heeft gevolgen voor zijn verkeren in de wereld. Er is niet alleen grote afstand gekomen, nee, hij heeft ook zelf afstand genomen, hij heeft in zekere zin afscheid genomen van de wereld, hij heeft gedaan wat ons doopformulier zegt dat we de wereld moeten verlaten.

De etalage van de wereld vinden we juist zo mooi, jongens en meisjes. Jullie vinden misschien wel dat de wereld juist zo veel te bieden heeft. Dat vinden we allemaal eigenlijk wel. In ieder geval moeten we toch in deze moderne wereld leven. Hoe doe je je werk in het bedrijf waar je je geld verdient en hoe gedraag je je op school, waar je omringd wordt door je vrienden, of waar je helemaal geen vrienden hebt; ook dat is mogelijk. Hoe ontkomen we aan de drang van de mode, hoe vermijden we het dat Internet voor ons de brede weg wordt en dat de wereld de gang van zaken in ons gezin bepaalt. Zo zijn er veel meer vragen.

Hoe ontkomt Gods kind aan de zuigkracht van deze tijd? We zoeken het in regels en die kunnen orde scheppen in de chaos. Stel gerust noodzakelijke regels op in je gezin. Tracht orde te scheppen in de vragen van uw kinderen; stelt prioriteiten en zoek naar zelfbeheersing en gewetensvorming.

Dat is goed, maar Paulus heeft als eerste middel het kruis ontdekt. Dat alleen kan ons redden uit de klauwen van de tijd. Het kruis heeft de wereld beteugeld en overwonnen en krachteloos gemaakt.

U kunt tegenwoordig veel onder ons over gewetensvorming horen spreken. Laten we echter beseffen dat ons geweten ook door de zonde is aangetast. Zonder genade kan het geweten ons ook niet bewaren. Paulus geeft hier als enige remedie aan: het kruis van Christus. Wie uit dat kruis mag leven, leert ook om te gaan met deze wereld. Dan zullen we deze niet misbruiken, maar gebruiken, zoals hij elders zegt.

Een kruis door de wereld!

Dat gaat heel ver. De wereld aan het kruis. Wonderlijk: de wereld heeft Jezus gekruisigd, Jezus heeft de wereld als zondige macht, gekruisigd en gedood. In vergelijking met de liefde van het kruisevangelie zien we pas echt het dodelijke venijn van deze zondige maatschappij. Het kruis maakt de wereld machteloos als een wesp zonder angel. Het kruis tekent de armoede van de wereld. Dan voel je, jongens en meisjes, dat de liefde van Christus meer waard is dan de vriendschap van de wereld. Dat zal wel een strijd blijven. Dat vraagt een hechte verbondenheid met uw Meester, volk van God. U kunt de wereld niet ontvluchten. Ook dat heeft men wel geprobeerd; denk aan de kloosters. Wereldmijding baat niet, wereldwijding is de enige mogelijkheid voor Gods Kerk.

Er is nog een gevolg van het kruis in het leven der gelovigen. Niet alleen is de wereld voor hen gekruisigd, zij zijn ook voor de wereld gekruisigd. Het kruis werkt naar twee kanten, naar de wereld en naar het eigen bestaan. Dit wijst op een haatverhouding met de wereld. Haat, maar dan goed opgevat als een haten van de zonde in de wereld.

Het kruis van Christus kruisigt ook mij voor de wereld. Een pijnlijk proces dus. Dit vloeide voort uit het feit, dat Paulus met Christus was gekruist (Gal. 2:20). Hij kan niets meer met de wereld en de wereld kan niets meer met hem. Dat herkennen we ook wel. Zij hebben Mij gehaat, zij zullen ook u haten. De zaken waar de kerk in het publieke domein voor staat, zijn toch niet zo vreemd? Denk aan abortus, euthanasie, aan geweld op de buis en aan afbraak van het gezin en de moraal? Toch vinden de meeste mensen ons volkomen wereldvreemd, als we deze zaken, die door het kruis worden ingegeven, willen bestrijden. Zelfs is het zo, dat de politiek aan de kerk verwijt, dat zij hard en wreed omgaat met vrouwen die abortus willen. De wereld vindt ons immoreel, als we tegen euthanasie zijn. Als mensen dat nu willen, dan laat je hen toch niet verder lijden?

Dat is wel de omgekeerde orde.

Zo groeit de kloof met de wereld. Of niet, want er zijn ook kerkgangers, die langzaam maar zeker meer aansluiting zoeken bij het denken van deze tijd. Maar zuiver vanuit het kruis gedacht, groeit die kloof. De wereld kruisigt ons. Maar dat gaat pijn doen? Daar wil ik niet van weten, behalve als ik gegrepen ben door het kruis van de Heere Jezus. Dan leer ik met Hem gekruisigd te worden in de dagelijkse levenspraktijk.

U kent het verhaal van Christen en getrouw uit het bekende boek van Bunyan; ze moesten op weg naar de hemel de ijdelheidskermis doorkruisen. Stel je voor, kinderen: twee mensen gaan naar de kerk en ze moeten door een paar straten waar het juist feest is. Zie je het probleem?

Misschien denk je dat er geen enkel probleem is. Maar dan vergis je je. Bunyan vertelde dat er een groot probleem ontstond. De mensen lopen te hoop tegen hen en vallen hen aan en slepen hen voor de rechters. Ze zagen wel dat die twee anders waren. Hoe kun je dat zien? Denk daar maar eens over na. Een waar christen wordt wel kenbaar in deze tijd; niet alleen aan de kleding, maar ook aan de taal die je gebruikt en de uitdrukking van je woorden en in de opvattingen die je er op na houdt.

Zulke conflicten ontstaan in deze tijd. In Utrecht was een gezin, dat de buurt tegen kreeg, als ze 's morgens de auto startten, als de buren nog sliepen. De mensen vonden dat zij hun rust verstoorden. Ze moesten uitslapen want ze hadden de vorige avond tot diep in de nacht (3 of 4 uur) feest gevierd, in diezelfde straat. Zo dat onze kerkgangers niet konden slapen. Zo kan het gebeuren. Het verblijf in de wereld, in een ontkerkelijkt Nederland, kan strijd opleveren. Het liep zo hoog, dat Getrouw door het dorp gedood werd. Christen ontkwam ternauwernood.

Ik denk dat u en ik niet blij zullen zijn met zulke ontwikkelingen. Toch kan dat gaan komen. Er is maar een middel dat u helpen kan: het kruis van Christus. Dan kan het. Dan lijden we smaadheid om Christus. Dan liever met het volk van God kwalijk behandeld dan voor een tijd de genieting der zonde.

Zie gemeente, dat zijn de consequenties van het kruis. We moeten maar geen hoog woord voeren over onze moed; verwacht het nu maar alleen van die gekruisigde Heere, Die Zichzelf uit liefde aan het kruis liet nagelen. Uit liefde tot u en mij. Werd dat al een wonder voor ons? Hebben we dat kruis al lief gekregen vanwege het druppelend bloed van Gods eigen lieve Zoon? Smeek de Heere om de doorwerking van dat kruisevangelie in uw leven. Zoek de tere gemeenschap met Christus. Dan leert u stap voor stap waar de chaos zich onderscheidt van de kosmos.

De wereld als schepping is een schoon boek en daar genieten we van. Maar we zien overal de onuitwisbare vlekken van onze zonde, in de natuur en in de maatschappij. Het kruis alleen kan beslissen. Dan zingen we: Mijn Verlosser hangt aan 't kruis, en Hij hangt er mijnentwegen, mij ten zegen; van de vloek maakt Hij mij vrij en Zijn sterven heiligt mij.

Amen